Gedaan met de poppenkast!
Ex-werknemer van Studio 100 breekt de stilte.
Het bekendste huisdier van de lage landen, uw vriend, mijn vriend, Samson natuurlijk. Na de relatiebreuk met Gert Verhulst waren het ups and downs voor de niet meer zo jonge hond. Stomdronken op de MIAs de pers afblaffen, en voor het oog van de cameras noemde hij zijn toenmalige verloofde, Bobine, een teef.
Toen collega acteur Koen Crucke tussenbeide wou komen om de gemoederen te bedaren, werd die door S. uitgemaakt voor vuile nicht, nepkapper, en vervolgens ook nog eens in de enkel gebeten. De enige reactie van S. was; ‘waarom noemen ze het een enkel, als je er twee van hebt!?’ Na een twee uur durend diepte interview met Paul Jambers kwamen de tranen boven, en bleek dat de pijn en de frustratie diepgeworteld zat.
De oorzaak was niet enkel diva streken zoals groot Vlaanderen kon lezen in de weekbladen. De bron van het kwaad, Danny Verbiest, de onzichtbare duivel.De tranen van S. werden gevold door zijn spraakwaterval; ’20 jaar van mijn leven ben ik daar zogezegd de ster geweest,
140 jaar is dat voor mij! Iedere ochtend op tijd, altijd professioneel, altijd daar, nooit ziek, nooit stinken naar regen! Maar denk je nu echt dat iemand mij ooit gevraagd heeft hoe het was voor mij!? of eens van ‘Hey Samson, alles goed met u?’ Iedere dag om 7h beginnen, om daar tegen 7.30h klaar in mijn mand te gaan liggen, om vervolgens een vieze vent van middelbare leeftijd zijn hand, tot aan zijn elleboog, in mijn hol te laten steken.
Ik kon zelf spreken, ik schreef al mijn eigen teksten, waarom was dat allemaal nodig, welk nut had dat eigenlijk!? Maar Verbiest was de bedenker van de show, en ik vertrouwde hem. Maar na tien pijnlijke seizoenen heb ik toch mijn stoute schoenen aangetrokken, en vragen beginnen stellen die ik al jaren moest gesteld hebben. Het gevolg was een continue stroom aan dreigementen, van castratie tot asiel, en zelf dreigen met een spuitje.
Ik ging er kapot aan. Nu wil ik er eindelijk mee buitenkomen, jaren heb ik het verdrukt, maar mensen moeten het weten. Ik hoop door hier over te spreken dat zulke dingen niet meer gebeuren. Nu alleen kan ik alleen nog aan mezelf werken en proberen van alles achter mij te laten, maar m’n anus, die is verwoest voor het leven.